Οι επιστήμονες αποδέχονται αυτή την άποψη και έχουν κοινοποιήσει αρκετές αποδείξεις πάνω σ’ αυτό το θέμα. Συγκεκριμένα οι αστροφυσικοί Μ. Δανέζης και Σ. Θεοδοσίου στο βιβλίο τους "Κοσμολογία της Νόησης" γράφουν:
«Ένα σωματίδιο είναι ένας κινούμενος μη αισθητός στρόβιλος μέσα στο χώρο, δηλαδή μέσα σε ένα ν-διάστατο μη Ευκλείδειο πεδίο, του οποίου η προβολική σκιά στον τρισδιάστατο Ευκλείδειο χώρο των αισθήσεών μας, γίνεται αντιληπτή σαν στοιχειώδες σωματίδιο.»
Το γεγονός αυτό (της προβολής) το αποδίδει με μεγάλη σαφήνεια η παραβολή του Σπηλαίου του Πλάτωνα. Ο Σωκράτης λέει στον Γλαύκωνα (εν συντομία):
«Φαντάσου ανθρώπους ισόβια φυλακισμένους και αλυσοδεμένους μέσα σε μια βαθιά σπηλιά κάτω από τη Γη.
Αυτοί οι άνθρωποι βρίσκονται εδώ από την παιδική τους ηλικία και έχουν τα πόδια και το λαιμό τους αλυσοδεμένα με τέτοιο τρόπο, ώστε να μην μπορούν να κινηθούν και να μην μπορούν να κοιτάξουν παρά μόνο μπροστά τους.
Μέσα σ’ αυτή τη σπηλιά και σε κάποια απόσταση επάνω και πίσω τους, καίει μια φωτιά.
Όμως το μόνο που αυτοί μπορούν να δουν, είναι απλά τις σκιές τους που πέφτουν πάνω στον τοίχο που βρίσκεται απέναντί τους, καθώς η φωτιά, τους φωτίζει.
Μπροστά από την φωτιά και πίσω από τις πλάτες των φυλακισμένων, υπάρχει ένας υπερυψωμένος δρόμος.
Κατά μήκος αυτού του δρόμου υπάρχει ένας χαμηλός τοίχος και "άνθρωποι" περπατούν πάνω σ’ αυτόν τον δρόμο μεταφέροντας στις πλάτες τους διάφορα αντικείμενα.
Αυτό όμως που οι φυλακισμένοι μπορούν μόνο να δουν, είναι τις σκιές αυτών των αντικειμένων, καθώς προβάλλονται πάνω στον τοίχο της σπηλιάς. Η αλήθεια γι’ αυτούς είναι οι σκιές των εικόνων.
Αυτό ακριβώς το σημείο της παραβολής περιγράφει αυτό που λένε οι επιστήμονες για την"προβολική σκιά", όπου ένας μη αισθητός στρόβιλος προβάλλεται στον φυσικό μας κόσμο σαν σωματίδιο.
Τα αντικείμενα δηλαδή που στην πραγματικότητα περνούν μπροστά από τη φωτιά και πίσω από τις πλάτες των φυλακισμένων, αντιστοιχούν σ’ αυτό που περιγράφεται ως «ενεργειακός, μη αισθητός στρόβιλος ενός ν-διάστατου μη Ευκλείδειου πεδίου».
Αυτό που οι φυλακισμένοι βλέπουν να προβάλλεται στον τοίχο της σπηλιάς μπροστά τους, είναι οι σκιές αυτών των αντικειμένων.
Είναι δηλαδή αυτό που το εν λόγω επιστημονικό απόσπασμα στη συνέχεια λέει, ότι:
«...η προβολική σκιά (του μη αισθητού στροβίλου) στον τρισδιάστατο Ευκλείδειο χώρο των αισθήσεών μας, γίνεται αντιληπτή σαν στοιχειώδες σωματίδιο». ...και προβάλλεται ως μορφή.
Εδώ βέβαια υπάρχει ένα σημείο στο οποίο πολλοί αναλυτές του "Σπηλαίου του Πλάτωνα" μπερδεύονται, επειδή τοποθετούν την Αλήθεια και τον Αληθινό κόσμο, εκεί που βρίσκεται η φωτιά· δηλαδή πίσω από τις πλάτες των φυλακισμένων, επειδή αυτή (η φωτιά) είναι η αιτία που προβάλλονται οι σκιές στον τοίχο της σπηλιάς.
Αυτό όμως είναι μια πλάνη που δεν τους επιτρέπει να εξηγήσουν σωστά την παραβολή.
Ας αποκωδικοποιήσουμε λοιπόν τα σύμβολα σ’ αυτό το σημείο της παραβολής του Σπηλαίου:
Όλη η περιγραφή της παραβολής, μας δίνει την εικόνα του Μάτριξ μέσα στο οποίο εμείς οι άνθρωποι βρισκόμαστε. Ο κόσμος που μας περιβάλλει, δεν είναι τίποτ’ άλλο παρά μια εικονική πραγματικότητα.
Η θεωρία των κβαντικών χορδών, θεωρεί τα θεμελιώδη συστατικά του σύμπαντος, όχι σαν σωματίδια, αλλά σαν χορδές. Οι διαφορετικοί τρόποι δόνησης των χορδών, αντιπροσωπεύουν και τους διαφορετικούς τύπους των σωματιδίων.
Λένε ότι στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν ούτε οι μορφές, ούτε οι ήχοι, ούτε οι οσμές, παρά μόνο διαφορετικού τύπου ταλαντώσεις. Δεχόμαστε δηλαδή ηλεκτρομαγνητικά κύματα διαφορετικών συχνοτήτων και τα αντιλαμβανόμαστε ως χρώματα. Δεχόμαστε κύματα πίεσης, αλλά τα αντιλαμβανόμαστε ως λέξεις. Προσλαμβάνουμε χημικές ενώσεις από τον αέρα και το νερό, αλλά τις αισθανόμαστε ως οσμές και ως γεύσεις.
Ο εγκέφαλος λειτουργεί σαν διερμηνέας ολογράμματος και αποκωδικοποιεί ένα ολογραφικό σύμπαν.
Έτσι δικαιολογημένα ο Πίνδαρος έλεγε ότι: «Σκιάς όναρ άνθρωπος». Ο άνθρωπος δηλαδή, είναι όνειρο σκιάς.
Ας αντιστοιχίσουμε λοιπόν τα σύμβολα:
‒Οι φυλακισμένοι άνθρωποι, είμαστε εμείς, που στην πραγματικότητα δεν έχουμε τη δυνατότητα ούτε τους πραγματικούς μας εαυτούς να δούμε, παρά μόνο τις σκιές μας, που προβάλλονται στον (Ευκλείδειο) κόσμο μας!
‒Ο δρόμος πάνω στον οποίο περνούν τα διάφορα αντικείμενα τα οποία προβάλλονται πάνω στον τοίχο της σπηλιάς, δεν είναι τίποτ’ άλλο, παρά ο ενεργειακός κόσμος (ο ενεργειακός μη αισθητός στρόβιλος ενός ν-διάστατου μη Ευκλείδειου πεδίου), απ' όπου προβάλλεται στο υλικό μας πεδίο, ως μορφή/σωματίδιο. Είναι δηλαδή ο χώρος των δονούμενων κβαντικών χορδών.
‒Η φωτιά που βρίσκεται πίσω από τον δρόμο και φυσικά πλησιέστερα στην είσοδο της σπηλιάς, συμβολίζει τον θεό/δημιουργό αυτού του κόσμου.
Είναι ο «άρχων αυτού του κόσμου» όπως τον αποκαλεί ο Χριστός στα Ευαγγέλια.
Σχετικά με αυτή τη "θεϊκή δύναμη πυρός", ο Ερμής ο Τρισμέγιστος γράφει:
ΛΟΓΟΣ Α: «§7 … Και έγινε ένας άπειρος κόσμος, όπου υπερίσχυε η φωτιά με πολύ μεγάλη δύναμη και έκανε προσπάθεια για να σταθεί στη θέση της.»
Και σε άλλο σημείο:
ΛΟΓΟΣ Α: «§9. Ο Νους Θεός που είναι αρσενικο-θήλυκος, Ζωή και Φως μαζί, γέννησε άλλον δημιουργό Νου, ο οποίος είναι θεός της φωτιάς (πυρός) και του πνεύματος και ο ενιαίος δημιουργός επτά διοικητών που περιέχουν σε κύκλους τον αισθητό κόσμο και η διοίκηση τους, καλείται Ειμαρμένη.»
Και το Απόκρυφο Ευαγγέλιο του Ιωάννη γράφει:
«Και κάλεσε το όνομά του Ιαλδαβαώθ. Αυτός είναι ο πρώτος άρχων. …Έγινε ισχυρός και δημιούργησε για τον εαυτό του άλλους Αιώνες με μια φλόγα λαμπρής φωτιάς, η οποία εξακολουθεί και τώρα να υπάρχει.»
Αυτή λοιπόν η φωτιά η οποία καίει πίσω από τις πλάτες των φυλακισμένων ανθρώπων, είναι ο εκπεσών θεός, Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΤΟΥ MATRIX.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΙΟΥΔΑ [51]: «Κοίταξε, από το σύννεφο εκεί εμφανίστηκε ένας [άγγελος] που το πρόσωπό του έλαμψε με φωτιά και του οποίου η όψη μιάνθηκε με αίμα. Το όνομά του ήταν Νεμβρώ που σημαίνει αντάρτης, άλλοι δε, τον αποκαλούν Γιαλνταμπαώθ».
Είναι αυτός που εποπτεύει ώστε να μην δραπετεύσει κανένας από τους φυλακισμένους του.
Το Απόκρυφο βιβλίο του Αδάμ και της Εύας (Α) γράφει σχετικά:
«Άρχισε τότε ο σατανάς να μεταμορφώνει τις ορδές του. Στα χέρια του υπήρχε μια λαμπρή φωτιά και όλοι τους λούζονταν από ένα λαμπρό φως. Τοποθέτησε στη συνέχεια το θρόνο του κοντά στο στόμιο της σπηλιάς … και έριξε φως στο εσωτερικό της, μέχρι που η σπηλιά έλαμψε πάνω από τον Αδάμ και την Εύα, ενώ οι ορδές του άρχισαν να τραγουδούν ύμνους. Ο σατανάς το έκανε αυτό, ούτως ώστε όταν ο Αδάμ έβλεπε το φως να νομίζει ότι ήταν ένα ουράνιο φως και ότι οι ορδές του σατανά ήταν άγγελοι, τους οποίους είχε στείλει ο θεός. … Όταν λοιπόν ο Αδάμ και η Εύα είδαν το φως, φαντάσθηκαν πως ήταν το αληθινό και πήραν θάρρος».
Πόση ομοιότητα υπάρχει στις παρομοιώσεις!!! Αν κοιτάξουμε «κατά γράμμα» τα λόγια Σωκράτη προς τον Γλαύκωνα από την περιγραφή του Σπηλαίου, θα κατανοήσουμε ότι περιγράφουν την ίδια κατάσταση με το παραπάνω απόσπασμα από το απόκρυφο βιβλίο του Αδάμ και της Εύας.
«Φαντάσου σαν μέσα σ’ ένα σπήλαιο κάτω από τη γη, … ανθρώπους που από παιδιά να βρίσκονται εκεί μέσα αλυσοδεμένοι από τα πόδια και τον τράχηλο, σε τρόπο που να μένουν πάντα στην ίδια θέση και μόνο εμπρός των να βλέπουν, χωρίς να μπορούν να στρέψουν γύρω το κεφάλι τους εξ αιτίας των δεσμών τους, και από πίσω σε αρκετή απόσταση και υψηλότερά τους να υπάρχει αναμμένη φωτιά, που το φως της να έρχεται ως αυτούς.»
Δεν πρέπει λοιπόν να συγχέουμε αυτή τη φλόγα ή τoν "δρόμο" απ’ τον οποίο προβάλλονται οι διάφορες σκιές, ...με τους αληθινούς κόσμους! Επειδή:
«Όταν το φως αναμίχθηκε με το σκότος έκανε το σκότος να λάμψει. Και όταν το σκότος αναμίχθηκε με το φως, σκοτείνιασε το φως και έγινε ούτε φως, ούτε σκότος, αλλά εξασθένησε(και έγινε λυκόφως)» γράφει το Απόκρυφο Ευαγγέλιο του Ιωάννη
Αν τώρα κάποιος από αυτούς τους φυλακισμένους ελευθερωνόταν από τα δεσμά του, αφού αρχικά στεκόταν όρθιος, θα γύριζε να κοιτάξει όλα αυτά τα αντικείμενα που πέρναγαν μπροστά από τη φωτιά και πίσω από τις πλάτες τους και θα διαπίστωνε πως ό,τι έβλεπε πριν ήταν μόνο μια ψευδαίσθηση. Τότε θα συνειδητοποιούσε από πού προέρχονται αυτές οι σκιές και θα ήταν μπερδεμένος για το τι είναι πιο αληθινό: τα αντικείμενα ή οι σκιές τους.
Και αν στη συνέχεια εξαναγκαζόταν να βγει έξω από τη σπηλιά, τα μάτια του θα πονούσαν στο αληθινό φως του ήλιου, καθώς αυτός θα ερχόταν από το (σκοτεινό) "φως" μιας φωτιάς.
Και δεν θα ήταν σε θέση να δει (αποδεχθεί) την πραγματικότητα!!! …Θα αντιδρούσε όπως ακριβώς αντέδρασε ο Νίο στο Μάτριξ, όταν είδε για πρώτη φορά την πραγματικότητα.
Θα χρειαζόταν να συνηθίσει.
Αρχικά θα κοίταζε τις σκιές των αντικειμένων του πραγματικού κόσμου, έπειτα τις αντανακλάσεις τους στο νερό, και στη συνέχεια τα ίδια τα αντικείμενα.
Κατόπιν θα κοίταζε τον ουρανό και το φως του φεγγαριού και θα παρατηρούσε τον ήλιο όπως πραγματικά είναι.
Και θα θυμόταν την παλιά κατοικία του στη σπηλιά και τη "σοφία" που διέθεταν οι φυλακισμένοι σύντροφοί του… καθώς έδιναν βραβεία σε κείνους που ήταν οι γρηγορότεροι στο να διακρίνουν τις σκιές που περνούσαν, και σ’ αυτούς που ήταν ικανότεροι να προβλέπουν ποιες σκιές θα έρθουν πρώτες και ποιες έπειτα…
Και αν επέστρεφε ξανά μέσα στη σπηλιά και καλούνταν να αναμετρηθεί με τους άλλους ως προς το πόσο γρήγορος ήταν και ακριβής στις προβλέψεις, τότε θα διαπίστωνε ότι η όρασή του είναι αδύνατη, καθώς ερχόταν από το απόλυτο φως μέσα στο σκοτάδι της σπηλιά, και δεν θα μπορούσε να διακρίνει καθαρά.
Όλοι λοιπόν θα άρχιζαν να γελούν μαζί του, λέγοντας πως αυτός έχασε τελικά το φως του βγαίνοντας έξω, και πως δεν αξίζει να σκεφτούν την έξοδο.
Έτσι, αυτοί που ατενίζουν τον Κόσμο του Αληθινού Φωτός ‒και κατέχουν την 7η Αίσθηση της Αλήθειας‒ φαντάζουν "τυφλοί" και "ελλιπείς" μπροστά στους "ειδήμονες" του κόσμου της πλάνης και του Matrix…
Αυτή είναι η διαφορά με την 6η αίσθηση, την οποία καλλιεργούν οι άνθρωποι που δεν έχουν γνωρίσει την Αλήθεια των Αληθινών Κόσμων.
Είναι όλοι αυτοί που θεωρούν αυτόν τον κόσμο της ψευδαίσθησης, ως μια δημιουργία του Αληθινού Θεού!
Είναι αυτοί που συγχέουν το φως της φωτιάς ‒που βρίσκεται μέσα στο σπήλαιο‒ και αντιπροσωπεύει τον έκπτωτο θεό/δημιουργό του Μάτριξ, με το Αληθινό Φως των Πραγματικών Κόσμων των Υπερσυμπάντων, όπως αποκαλούνται μέσα στο βιβλίο: "Αντέχεις την Αλήθεια; Το Χρονικό της Αιχμαλωσίας".
Ο Αληθινός Κόσμος, ο Κόσμος του Αγαθού, ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ, και διαφέρει από τα αντικείμενα που περνούν πίσω από τις πλάτες των φυλακισμένων και προβάλλονται στον τοίχο της σπηλιάς.
Αυτά λοιπόν τα αντικείμενα, είναι η μεγαλύτερη πλάνη, για όλους αυτούς που τα θεωρούν ως την "αλήθεια" του κόσμου!
Αυτοί, θεωρούν τους εαυτούς τους "ειδήμονες" σε σύγκριση με τους άλλους που βλέπουν μόνο τις σκιές· και υπόκεινται σε ακόμη μεγαλύτερη αιχμαλωσία, γιατί αν και τους δόθηκε η δυνατότητα να κοιτάξουν πίσω από τις πλάτες τους, αρκέστηκαν σ’ αυτό και ικανοποιήθηκαν θεωρώντας τους εαυτούς τους τυχερούς. … Εδώ ταιριάζει αυτό που λένε, ότι «η ημιμάθεια χειρότερη της αμαθείας»!!!
Όσοι λοιπόν είναι υποταγμένοι και δέσμιοι, το μόνο δώρο που μπορούν να δεχθούν από τον θεό της φωτιάς, είναι η 6η αίσθηση της προφητείας για τον κόσμο της ψευδαίσθησης και η δυνατότητα να προβλέπουν ποια σκιά θα προηγηθεί και ποια σκιά θα ακολουθήσει…
Και ο Σωκράτης συνεχίζει: «Αν λοιπόν κάποιος επιχειρούσε να ελευθερώσει κάποιον από αυτούς τους φυλακισμένους, οι υπόλοιποι θα τον έπιαναν για παραβάτη και θα τον σκότωναν.
Όμως είναι καθήκον του διαφωτιστή, όχι μόνο να ανέβει και να δει το Αγαθό, αλλά να είναι πρόθυμος να κατέβει πάλι σ’ εκείνους τους φυλακισμένους και να μοιραστεί τα προβλήματά τους και τις τιμές τους, είτε αξίζουν είτε όχι. Και αυτό πρέπει να το κάνει, ακόμη και με την προοπτική του θανάτου.»
Ας παρακολουθήσουμε λοιπόν το βίντεο για να κατανοήσουμε τη διαφορά του κόσμου μας, με τους Κόσμους της Αλήθειας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου