γιατί μονάχα στην ΑΓΑΠΗ παύει να υφίσταται η εχθρότητα και ο θυμός.
Μια καρδιά που γελά, είναι αδύνατον να θυμώσει...
Αυτός είναι κι ο βασικός λόγος (αδυναμία Αγάπης και Ενθουσιασμού) που υπάρχει τόσος θυμός, οργή και βία γύρω μας, είναι γιατί αδυνατούν οι άνθρωποι, να ενεργοποιήσουν το Τσάκρα της Καρδιάς, να ελέγξουν τις σκέψεις τους, να γελάσουν. Ασχολούνται με το κατώτατο Τσάκρα του σεξ και την κουνταλίνη, αλλά είναι αδύνατον να ασχοληθούν με το ανώτερο Τσάκρα της Καρδιάς. Αφήνοντας κατά μέρος αυτούς που δεν διαθέτουν το Τσάκρα της Καρδιάς, θα δούμε πως όσοι το έχουν, αντί να ασχοληθούν με την πολύτιμη ενεργοποίηση του, μπερδεύονται αλλά και βολεύονται από τις σειρήνες του εύκολου σεξ, ειδικά όταν φέρει την εττικέτα μιας ψευδο-πνευματικότητας.
Ο άνθρωπος που έχει ενεργοποιήσει το Τσάκρα της Καρδιάς είναι αδύνατον να βιώσει θυμό και εχθρότητα. Εκτός απ τις φορές που χρησιμοποιεί αυτά τα συναισθήματα, για στρατηγικούς σκοπούς και φυσικά δεν τον αγγίζουν τα ολέθρια αποτελέσματα τους.
Θέλω να μην ξεχνάμε πως κάθε ΣΥΝ-αίσθημα, υπάρχει γιατί πίσω απ αυτό υπάρχει μια ή πολλές ΣΚΕΨΕΙΣ, ελέγχοντας τις σκέψεις, ελέγχεις τα ΣΥΝ-αισθήματα σου.
Η Αγάπη που πηγάζει από το Τσάκρα της καρδιάς, δεν είναι συν-αίσθημα, είναι ΑΙΣΘΗΜΑ, γιατί από πίσω δεν υπάρχουν λέξεις ή σκέψεις. Είναι ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ κι όχι συναίσθημα η ΑΓΑΠΗ κι όπου υπάρχει αυτή (δηλ. όταν ενεργοποιηθεί το Τσάκρα της καρδιάς) τα συναισθήματα ελέγχονται, ειδικά τα αρνητικά ως προς την καθημερινότητα μας, ο θυμός και η εχθρότητα.
Από τα έξι βασικά συναισθήματα, ευτυχία, θυμός, θλίψη, φόβος, αηδία και έκπληξη, ο θυμός είναι αυτή η διάθεση που δεν ελέγχεται από τους ανθρώπους. Όχι ότι ελέγχουν τα υπόλοιπα, αλλά ο Θυμός και ο Φόβος είναι από τα πλέον δύσκολα στον χειρισμό τους, γιατί ενδυναμώνουν το ασήμαντο ΕΓΩ και προσφέρουν μια ψευδαίσθηση – σαθρής -δύναμης.
Ο θυμός είναι το πιο σαγηνευτικό από τα αρνητικά συναισθήματα. Ο αυτό-δίκαιος εσωτερικός μονόλογος που το προωθεί γεμίζει τον νου με τα πιο πειστικά επιχειρήματα για το ξέσπασμα της οργής και την εγκαθίδρυση της εχθρότητας. Ο ειρμός των σκέψεων (train of thought) που τροφοδοτεί κι ενισχύει τον θυμό, είναι επίσης και το κλειδί της αποφόρτισης του.
Το να υποσκάπτουμε τις πεποιθήσεις που δημιουργούν αλλά και τροφοδοτούν τον θυμό, εκτός από ανόητο είναι κι επικίνδυνο για εμάς τις σχέσεις μας και την ζωή μας. Όσο περισσότερο σκεφτούμε τι μας θύμωσε, τόσο περισσότεροι ‘καλοί λόγοι’ και αυτό-δικαιώσεις μπορούμε να εφευρίσκουμε για να είμαστε θυμωμένοι. Το να μελαγχολούμε, δηλ. να καθόμαστε, να σκεφτόμαστε, να στεναχωριόμαστε και να λυπούμαστε τους εαυτούς μας τροφοδοτεί τις φλόγες του θυμού. Ανακατασκευάζοντας μια κατάσταση πιο θετικά, είναι ένας από τους καλύτερους τρόπους να αποφορτίζουμε τον θυμό.
Μακράν ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης του είναι το ΓΕΛΙΟ ή το να σκεφτούμε το ΓΕΛΟΙΟΝ της κατάστασης που μας θύμωσε.
Υπάρχει μια καθολική πρόκληση από τον θυμό: η αίσθηση πως κινδυνεύουμε. Δεν είναι σημάδι κινδύνου μόνο κάποια κατ’ εξοχήν σωματική απειλή, αλλά στις πλείστες περιπτώσεις, η συμβολική απειλή στην αυτό-εκτίμηση ή στην αξιοπρέπεια δηλ. στο ΕΓΩ. Το να μας αδικούν, ή να μας φέρονται με αγένεια, το να μας προσβάλουν ή να μας μειώνουν, ακόμα και ο εκνευρισμός που μας πιάνει όταν μας εμποδίζουν στο να επιδιώκουμε ένα στόχο. Αυτές οι αντιλήψεις λειτουργούν σαν σκανδάλη για μια λιμβική (Limbic) ορμή (από το λιμβικό μέρος του εγκεφάλου) που έχει δύο επιδράσεις στον εγκέφαλο.
Είναι περίπλοκες οι λεπτομέρειες των λειτουργιών του εγκεφάλου, αλλά γενικά, ο ερεθισμός στο αδρεναλίνο-κορτικό (του νευρικού μας συστήματος) μπορεί να διαρκέσει για ώρες, ακόμα και μέρες, κρατώντας έτσι το συναισθηματικό νου σε ειδική ετοιμότητα για οποιαδήποτε πρόκληση. Έτσι, γίνεται σαν θεμέλιο πάνω στο οποίο οι μεταγενέστερες αντιδράσεις μπορούν να δημιουργηθούν με ιδιαίτερη γρηγοράδα. Αυτή η ευαίσθητη σκανδάλη που δημιουργεί το αδρεναλίνο-κορτικό (του νευρικού συστήματος) ξύπνημα, εξηγεί το γεγονός γιατί ορισμένοι άνθρωποι είναι τόσο πολύ υποκείμενοι (έχουν αυξημένη τάση) στο θυμό ακόμα και αν έχουν προκληθεί η εκνευριστεί από κάτι άλλο. Αυτό μην ξεχνάμε πως είναι ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά των Οργανικών Πυλών, δηλ. των Άψυχων Όντων.
Οποιοδήποτε άγχος μπορεί να δημιουργεί αυτή την αδρεναλίνιο-κορτική έγερση, και προκαλεί τον θυμό. Έτσι, κάποιος ο οποίος είχε δύσκολη μέρα στη δουλειά, είναι ειδικά ευάλωτος στο να οργιστεί αργότερα όταν πάει σπίτι από κάτι – για παράδειγμα τα παιδιά να είναι θορυβώδεις ή να κάνουν ακαταστασίες στο σπίτι – που υπό κανονικές συνθήκες αυτές οι αιτίες δεν θα ήταν τόσο δυνατές για να προκαλέσουν μία συναισθηματική κατάληψη (την οργή, την εχθρότητα, τον θυμό). Ένα Έμψυχο Ον, μπορεί εύκολα να αντιληφθεί το γελοίον της κατάστασης να θυμώνει με κάτι άλλο έξω από αυτό που τον θυμώνει στ αλήθεια. Όταν το αντιληφθεί μπορεί και να το ελέγξει.
Όταν το σώμα είναι σε μία κατάσταση νευρικότητας και κάτι προκαλεί μία συναισθηματική κατάληψη, τότε το επακόλουθο συναίσθημα είτε ο θυμός είτε η αγωνία, είναι ειδικά μεγάλης έντασης. Αυτή η δυναμική συμβαίνει όταν κάποιος είναι οργισμένος, όταν δηλ. θίγεται το Λερναιοκέφαλο ΕΓΩ του. Ο κλιμακωμένος θυμός είναι μια σειρά από προκλήσεις και η κάθε μια απ’αυτές προκαλεί μία ερεθιστική αντίδραση που διαλύεται αργά.
Σε αυτή τη σειρά κάθε επιτυχημένη προκλητική σκέψη θυμού γίνεται αιτία για μία ορμή κατεχολαμινών (catecholamines*) που οδηγούνται από την αμυγδαλή, η κάθε ορμή κτίζοντας πάνω στην ορμονική φόρα από των κατεχολαμινών που προηγήθηκαν, αυξάνοντας τη σωματική διέγερση. Η αδρεναλίνη, η νοραδρεναλίνη και η ακετυλοχολίνη ονομάζονται νευροδιαβιβαστές. Η αδρεναλίνη, η νοραδρεναλίνη και η ντοπαμίνη είναι αμίνες που ονομάζονται κατεχολαμίνες και αυξάνεται η έκκρισή τους από το συμπαθητικό. Η διέγερση του συμπαθητικού και του παρασυμπαθητικού προκαλούν τα ψυχοσωματικά προβλήματα..
Μία σκέψη που έρχεται μεταγενέστερα σε αυτή την κλιμακωμένη σειρά, πυροδοτεί μια πιο μεγάλης έντασης θυμού παρά μία σκέψη που έρχεται στην αρχή αυτής της κλιμακωμένης σειράς. Ο θυμός κτίζει πάνω στον θυμό. Ο συναισθηματικός εγκέφαλος θερμαίνεται. Σε αυτό το σημείο η οργή, ανεμπόδιστη από τη λογική, εύκολα ξεσπά σε βία. Μόνο ένας πολεμιστής που ξέρει πώς να ελέγχει τις σκέψεις και το σώμα του, αντιλαμβάνεται αυτόν τον μηχανισμό και έχει την δύναμη να τον ελέγξει.
Εάν βολεύεστε να είστε θυμώδης τύποι και εχθρικοί δώστε προσοχή: Είναι γνωστό εδώ και πολλά χρόνια τώρα πως τα αρνητικά συναισθήματα – ειδικά ο θυμός και η εχθρικότητα αυξάνουν το ρίσκο για καρδιακές παθήσεις. Κατ’ ακρίβεια η συντηρούμενη εχθρικότητα με ξεσπάσματα θυμού συμβάλει πιο δυνατά στον θάνατο από καρδιακές παθήσεις παρά άλλους γνωστούς παράγοντες συμπεριλαμβανομένου του καπνίσματος, ψηλή πίεση και ψηλά ποσοστά χοληστερόλης.
Το να μάθουμε να αποφορτίζουμε τον θυμό και να τον αποκλιμακώνουμε είναι μια συναισθηματική δεξιοτεχνία που πρέπει να μαθευτεί για να ενισχύσουμε το ψυχολογικό ευ-ζην μας, τις διαπροσωπικές μας σχέσεις, το να νιώσουμε καλύτερα για τους εαυτούς μας, και βέβαια, να προστατεύσουμε την υγεία μας.
Υπάρχουν μερικοί τρόποι για να εξαφανίζουμε τον θυμό: Ένα καλό παράδειγμα είναι ο τύπος ερμηνειών που κάνουμε (ο τύπος ερμηνείας που κάνεις καθορίζει το συναίσθημα που υφίστασαι). Ένας τρόπος για την εκτόνωση του θυμού είναι να αδράξουμε και να αμφισβητήσουμε τις σκέψεις που πυροδοτούν τα κύματα του θυμού, αφού, είναι η αρχική αξιολόγηση της αλληλεπίδρασης που επιβεβαιώνει και ενθαρρύνει την πρώτη έκρηξη της οργής και οι επακόλουθες επανεκτιμήσεις, που ρίχνουν λάδι στη φωτιά. Ο χρονισμός έχει σημασία, όσο νωρίτερα επέμβουμε στον κύκλο του θυμoύ τόσο καλύτερα αποτελέσματα. Πράγματι, ο θυμός μπορεί να βραχυκυκλωθεί εντελώς αν οι μετριαστικές (δηλαδή επεξηγηματικές) πληροφορίες έρθουν πριν δράσουμε πάνω στο θυμό.
Υπάρχει ένα συγκεκριμένο παράθυρο ευκαιρίας για αυτή την αποκλιμάκωση και δουλεύει καλά σε μέτρια επίπεδα θυμού. Σε υψηλά επίπεδα της οργής όμως, δεν κάνει καμία διαφορά, λόγω της ‘γνωστικής ακινητοποίησης’ με άλλα λόγια, οι άνθρωποι δεν μπορούν πλέον να σκεφτούν καθαρά. Όταν οι άνθρωποι είναι ήδη άκρως εξοργισμένοι, θα απορρίψουν τις μετριαστικές (δηλαδή επεξηγηματικές) πληροφορίες με ‘κρίμα, αλλά δεν με νοιάζει’ ή με έντονες ύβρεις.
Ένας δεύτερος τρόπος για την αποκλιμάκωση του θυμού είναι η ψύξη της φυσιολογικής (σωματικής), το κάνουμε αυτό υπομένοντας την επινεφρίδια αύξηση (μια ορμόνη που απελευθερώνεται όταν είμαστε κάτω από την πίεση και του άγχους), σε ένα περιβάλλον όπου πιθανόν δεν θα υπάρξουν περαιτέρω εναύσματα για την οργή. Σε μια λογομαχία, για παράδειγμα, αυτό θα σήμαινε να φεύγαμε μακριά από το άλλο πρόσωπο για λίγο. Κατά τη διάρκεια αυτής της ‘περιόδου ηρέμησης’, το εξοργισμένο άτομο μπορεί να βάλει φρένο στον κύκλο της κλιμακούμενης εχθρικής σκέψης, αναζητώντας περισπασμούς.
Ο περισπασμός είναι ένα ιδιαίτερα ισχυρό τέχνασμα για την αλλαγή της διάθεσης, για έναν απλό λόγο. Είναι δύσκολο να μείνεις θυμωμένος όταν περνάς ευχάριστα.
Ένα μεγάλο ποσοστό των ανδρών χρησιμοποιούν αυτή την αποτελεσματική στρατηγική: το να φύγουν κάπου να μείνουν μόνοι τους, για να ηρεμήσουν. Αυτό συνήθως σημαίνει να πάνε για μια βόλτα με το αυτοκίνητο. Μια άλλη εναλλακτική λύση είναι να πηγαίνουμε για ένα μεγάλο περπάτημα, η ενεργή άσκηση επίσης βοηθά για το θυμό. Το ίδιο και οι μέθοδοι χαλάρωσης όπως η βαθιά αναπνοή και χαλάρωση των μυών, ίσως επειδή αλλάζουν την φυσιολογία του σώματος, από την υψηλή διέγερση του θυμού σε μια κατάσταση χαμηλής διέγερσης, και ίσως επειδή αποσπά την προσοχή από ό, τι προκάλεσε τον θυμό. Η ενεργή άσκηση μπορεί να ψυχραίνει τον θυμό για τον ίδιο λόγο, μετά από υψηλά επίπεδα φυσιολογικών ενεργοποιήσεων κατά τη διάρκεια της άσκησης, το σώμα ανακάμπτει σε ένα χαμηλό/ήπιο επίπεδο μόλις σταματήσει η άσκηση. Οι ενδορφίνες που απελευθερώνονται στον εγκέφαλο, επίσης, είναι η αιτία για το χαλάρωμα που έρχεται μετά από την ενεργή άσκηση.
Αλλά, μια περίοδο ηρέμησης δεν θα δουλέψει, ειδικά στην περίπτωση που αυτός ο χρόνος χρησιμοποιείται για να ακολουθηθεί το τρένο των σκέψεων αυτών που παρακινούν την οργή, δεδομένου ότι κάθε τέτοια σκέψη είναι από μόνη της, ένα μικρό έναυσμα για περισσότερους καταρράκτες του θυμού. Η δύναμη της απόσπασης της προσοχής είναι ότι σταματά αυτό το οργισμένο τρένο της σκέψης.
Περισπασμοί όπως οι ταινίες ή το διάβασμα αστείων θεμάτων, μπορεί να βοηθήσει στην ηρεμία του θυμού. Αλλά, το να επιδιδόμαστε σε απολαύσεις όπως τα ψώνια για τον εαυτό μας (ενίσχυση του ΕΓΩ) και το φαγητό, έχουν μηδενική επίδραση. Είναι πολύ εύκολο να συνεχίσουμε με ένα αγανακτισμένο τρένο σκέψεων, ενώ γυρίζουμε τα καταστήματα ή καταβροχθίζοντας ένα μεγάλο μπολ παγωτού.
Οι εχθρικοί άνθρωποι, οι οποίοι βρίσκονται σε υψηλότερο κίνδυνο για καρδιακή ασθένεια/νόσο, πρέπει να ελέγχουν την ευερεθιστότητα/οξυθυμία τους. Ένας πολύ καλός τρόπος για να γίνει αυτό είναι να χρησιμοποιούμε την αυτογνωσία να πιάσουμε τις κυνικές ή εχθρικές σκέψεις την ώρα που εγείρονται και να τις εξαφανίσουμε εν τη γεννέση τους. Μόλις συλληφθούν οι θυμωμένες σκέψεις με αυτόν τον τρόπο, μπορούν να αμφισβητηθούν και να επανεκτιμηθούν, αυτή η προσέγγιση λειτουργεί καλύτερα πριν ο θυμός, κλιμακωθεί σε οργή.
Στο ΤΑΟ υπάρχει η αρχή που λέει ότι ‘τα άκρα δεν οδηγούν στην λύση των προβλημάτων, κάπου στη μέση πρέπει να αναζητήσουμε την λύση τους’. Υπάρχει λοιπόν και η λεγόμενη μέση οδός που είναι η ιδανική περίπτωση. Πρόκειται για την περίπτωση που ο θυμωμένος θα πει: ‘Είμαι εντάξει και εσύ επίσης είσαι εντάξει και είναι όλα καλά’.
Άνθρωποι που ζουν με αυτή την στάση έχουν βιώσει σε μεγάλο βαθμό την θαλπωρή και την Αγάπη μέσα τους. Νοιώθουν την χαρά να μεταδίδουν το συναίσθημα ότι οι ίδιοι είναι μια χαρά και ότι, σε γενικές γραμμές τα πράγματα γύρω τους είναι εντάξει ή ότι θα μπορούσαν κάποια στιγμή -αν κάτι πάει προς παρέκλιση- να τακτοποιηθούν και να επανέλθουν σε τάξη.
Καταλήγοντας ως προς την έκφραση του θυμού αντιλαμβανόμαστε ότι δεν εύκολο να καθορίσουμε λογικά πόσο και με ποιο τρόπο μπορεί να παρεκτρέπεται κανείς για να μην είναι αξιοκατάκριτος, διότι αυτό εξαρτάται από κάθε ιδιαίτερη περίπτωση δηλ. από αυτά που ήδη έχουμε αναφέρει και αφορούν αισθήματα υποτίμησης, ντροπής κλπ εκδηλώσεις του ΕΓΩ. Ωστόσο σε κάθε περίπτωση είναι φανερό πως η ψυχική διάθεση, ο καθαρός ΝΟΥΣ και ο διάλογος όπου χρειάζεται, είναι αυτά που βοηθάνε να καθορίζουμε εναντίον ποιών πρέπει να θυμώνουμε και με ποιές αιτίες αλλά και να λύνουμε τις διαφορές μας με το λιγότερο ψυχικό και συναισθηματικό κόστος.
Για τους ψυχολόγους, η κάθαρση συμπεριλαμβάνε και την φυσική έκφραση ενός συναισθήματος με την ενθύμηση ενός τραυματικού γεγονός, η οποία συχνά, οδηγεί στην ανακούφιση από το ενοχλητικό σύμπτωμα. Στον σημερινό λαϊκό πολιτισμό, ο όρος κάθαρσης αναφέρεται στην ‘έκφραση’ των συναισθημάτων κάποιου ως ένας τρόπος μείωσης της εχθρότητας και της επιθετικότητας.
Τα βιβλία αυτοβοήθειας, μας προτρέπουν να δώσουμε διέξοδο στην οργή ξεσπάζοντας σε κάποιο άψυχο αντικείμενο- χτυπώντας ένα μαξιλάρι, σπάζοντας ένα πιάτο, ή χτυπώντας ένα σάκο του μποξ. Μήπως αυτό δουλεύει; Μήπως η εξωτερική επιθετική εκτόνωση μειώνει τα αρνητικά συναισθήματα; Η απάντηση είναι όχι. (Αν και η κάθαρση είναι μια αποτελεσματική παρέμβαση σε πολλές συναισθηματικές διαταραχές). Απλά σταμάτημα των σκέψεων που δημιουργεί και ενδυναμώνει τον θυμό χρειάζεται πριν αυτός μετατραπεί σε οργή και βία.
Η συναισθηματική απελευθέρωση μέσω της επιθετικής ενέργειας (μέσω πράξης ή φαντασίας) ίσως προσωρινά να ηρεμεί, αλλά σε βάθος χρόνου αυτό δεν μειώνει τον θυμό. Εκφράζοντας το θυμό μπορεί στην ουσία να σας κάνει πιο θυμωμένους. Από τη δεκαετία του 1950 οι ψυχολόγοι άρχισαν να εξετάζουν και να ελέγχουν το αποτέλεσμα της κάθαρσης πειραματικά και κάθε φορά, διαπίστωσαν ότι εκφράζοντας στην οργή δεν έκανε σχεδόν τίποτα ή καθόλου για να το διαλύσει (αν και λόγω της σαγηνευτικής φύσης του θυμού, μπορεί να αισθάνεται κανείς ικανοποίηση).
Μπορεί να υπάρχουν κάποιες συγκεκριμένες προϋποθέσεις υπό τις οποίες εκφράζοντας τον θυμό να δουλεύει, αλλά σε γενικές γραμμές είναι καλύτερα να μην γίνεται αυτό. Το να εκφράζουμε το θυμό είναι ένας από τους χειρότερους τρόπους για να εκτονωθούμε και να ηρεμήσουμε, τα ξεσπάσματα της οργής κατά κανόνα κάνει πιο έντονη την συναισθηματική διέγερση του εγκεφάλου, αφήνοντας τους ανθρώπους να αισθάνονται πιο θυμωμένοι και όχι λιγότερο. Αυτό συμβαίνει επειδή, βγάζοντας την οργή σας πάνω σε κάποιον που την προκάλεσε, παρατείνει την διάθεση αντί να την τερματίζει. Είναι πολύ πιο αποτελεσματικό όταν πρώτα ‘κρυώσουμε’ και στη συνέχεια, με ένα πιο εποικοδομητικό ή δυναμικό τρόπο αντιμετωπίσουμε το άτομο για να διευθετήσουμε την διαφωνία μας. Σε ένα σοφό γεροντάκι είχε ζητηθεί τον καλύτερο τρόπο για να χειριστεί κανείς τον θυμό, αυτός απάντησε: «Μην το καταστέλλετε. Αλλά και μην δράσετε πάνω σε αυτό.»
Αυτή, είναι μια σοφή συμβουλή: Εάν οι θυμωμένες σκέψεις επιμένουν, μπορείτε να προσπαθήσετε να τις βραχυκυκλώσετε λέγοντας με ΘΕΛΗΣΗ, «σταμάτα τώρα!» Επίσης, σκόπιμα, επίσης με ΘΕΛΗΣΗ, αντικαταστήστε με αστείες σκέψεις, εκείνες τις κυνικές, εγωπαθείς, δύσπιστες σκέψεις κατά τη διάρκεια δύσκολων καταστάσεων. Αν ένα λεωφορείο καθυστερεί να έρθει, σκεφτείτε ένα αστείο λόγο και όχι να δυναμώνετε τον θυμό εναντίον κάποιου-όποιου, φαντάζεστε ότι είναι ανεύθυνο πρόσωπο και μπορεί να ευθύνεται αυτός για την καθυστέρηση του μεγαλόπρεπου ΕΓΩ σας.
Σε αναγκαίες, εκνευριστικές συναντήσεις με αντιπαθείς ανθρώπους, μάθετε την ικανότητα να βλέπετε την αστεία πλευρά των πραγμάτων, είναι ένα βάλσαμο –συνήθως το μοναδικό-για το θυμό. Ονομάζεται «καλοί δρόμοι, καλοί καιροί» Το να βλέπετε σε κάθε τι αρνητικό ή εκνευριστικό, μια καλή ή χιουμοριστική πλευρά. Πως αλλιώς θα αντέξουμε την τόσο άσχημη φυλακή του MATRIX που είμαστε εγκλωβισμένοι;
… και φυσικά ενεργοποιήστε το Τσάκρα της Καρδιάς, είναι το αντίδοτο όλων των συναισθημάτων, καλών και κακών.
… και επίσης ελέγξτε τις σκέψεις που δημιουργούν τα εκνευριστικά συναισθήματα.
… και μιλάτε χαμηλόφωνα, είναι αδύνατον να θυμώσετε, όταν ο τόνος της φωνής σας είναι χαμηλός.
…και γελάστε, με την ΚΑΡΔΙΑ σας.
© Απόσπασμα από το βιβλίο «Δαμάζοντας τα Πιράνχας»
——————–
* Οι catecholamines (κατεχολαμίνες) είναι ορμόνες που ελευθερώνονται κατά τη διάρκεια εθισμού στο άγχος. Στις κατεχολαμίνες ανήκει η αδρεναλίνη, η νοραδρεναλίνη, η ντοπαμίνη. Για την σύνθεση αυτών των ουσιών χρειάζονται αμινοξέα, βιταμίνες και ιχνοστοιχεία. Ερευνώντας αυτά μπορούμε να πάρουμε πληροφορίες για την λειτουργία του εγκεφάλου και όλου του οργανισμού. Η αδρεναλίνη που συντίθεται στα επινεφρίδια ρυθμίζει την λειτουργία της καρδιάς, της πίεσης και της πνευματικής δραστηριότητας. Έχει επίσης και ρόλο στην ταξινόμηση ενέργειας στον οργανισμό.
Η νοραδρεναλίνη είναι ο νευροδιαβιβαστής συγκέντρωσης, αντίληψης και δημιουργίας κινήτρων. Η παραγωγή της είναι σε διάφορα σημεία του εγκεφάλου και σε υπερδιέγερση επιδρά και αυτός στην αύξηση της πίεσης και του καρδιακού ρυθμού. Αντίθετα όταν λείπει έχουμε έλλειμμα συγκέντρωσης, δράσης και κατάθλιψη.
Η ντοπαμίνη είναι ο τρίτος και σπουδαιότερος της παρέας. Είναι ένα προστάδιο των δύο άλλων. Αυτή μαζί με την σεροτονίνη είναι το βασικό πλέγμα της διάθεσης του ανθρώπου. Βοηθάει στην κινητικότητα και την ομαλή λειτουργία. Η έλλειψή της προκαλεί νευροψυχολογικά σύνδρομα. .
——————-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου